Drukuj

seria_zlota Wyjaśnijmy najpierw co rozumiemy przez pojęcie obserwacja ptaków. Otóż ptasiarstwo (z ang. birdwatching) jest to rodzaj hobby, które polega na obserwowaniu ptaków. Można to robić gołym okiem lub przy pomocy przyrządów optycznych (mamy tu na myśli lornetkę i lunetę). Miłośnicy tego hobby nazywani są prasiarzami, ptakolubami czy też birdwatcherami. Zgłębiają oni wiedzę o wyglądzie, głosach, zachowaniach i biologii ptaków. Często również fotografują awifaunę, niekiedy nawet techniką digiscopingu. Jednak w odróżnieniu od ornitologów, ptasiarze są w większości amatorami, dlatego nie prowadzą badań naukowych. Nieliczna część ptasiarzy poszukuje ptaków, które bardzo rzadko występują w danym obszarze. Umieszcza je następnie na swojej liście obserwacji gatunkowych. Takim obserwatorem jest np. twitcher. Jest to wyczynowy hobbysta kolekcjonujący obserwacje rzadkich gatunków. Taki ptasiarz, kiedy otrzyma wiarygodną informację, że w danym miejscu przebywa osobnik interesującego go gatunku, wtedy udaje się nawet w daleką podróż , żeby zobaczyć tego ptaka, sfotografować go i dopisać do swojej listy.

Obserwacje ptaków na Jurdydze

Źródło: biebrza.mat.w.interia.pl/FILE0032.jpg

Miłośnicy ptaków zazwyczaj piszą notatki, wymieniają się też informacjami na internetowych forach lub grupach dyskusyjnych. Istnieje polska strona internetowa zrzeszająca krajowych ptasiarzy (www.birdwatching.pl). Ptakoluby często biorą udział w liczeniu ptaków migrujących lub zimujących na danym obszarze. Dane zebrane z całorocznych lub okresowych obserwacji w tzw. kartotekach faunistycznych mogą być cennym uzupełnieniem badań prowadzonych przez ornitologów. Internetowa baza danych awibaza pozwala jej użytkownikom wprowadzać i wyszukiwać informacje o wszystkich gatunkach ptaków występujących w Polsce. Wystarczy się jedynie zarejestrować w serwisie (www.worldbirds.org/v3/poland.php). Ponadto ptasiarze często biorą udział w działaniach ochroniarskich, prowadzonych przez organizacje przyrodnicze, np. przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Zachęcam do zostania członkiem OTOP, wszelkie informacje znajdziecie pod adresem otop.org.pl. W Europie birdwatching jest szczególnie popularny na Wyspach Brytyjskich (3-4 mln obserwatorów). W USA liczba ptasiarzy jest szacowana na kilkanaście milionów osób. Natomiast w Polsce jest ich zaledwie kilka tysięcy.

Etyka obserwacji

Rośnie liczba zainteresowanych takim ptasim hobby. Jednak nieprawidłowe obserwowanie ptaków powoduje powstawanie szkód w ich populacjach. Aby temu zapobiec, w środowisku miłośników ptaków przestrzegane są ustalone reguły. Dobro ptaków jest ważniejsze od zainteresowania obserwatora i chęci zrobienia efektownej fotografii.

Oto niektóre z zasad etycznych obowiązujących każdego ptasiego obserwatora:

Pełne kodeksy obserwacji ptaków można znaleźć na stronach internetowych poświęconych ptakom:

Kiedy i gdzie obserwować ptaki?

Obserwację ptaków możemy prowadzić o każdej porze roku. Wiosna i jesień to atrakcyjne okresy o największej różnorodności awifauny. Zima też ma swoją zaletę, nie ma w tym czasie liści  na drzewach, dlatego widoczność jest dobra i łatwiej można wypatrzeć danego ptaka. Natomiast najlepszą porą dnia do obserwacji jest wczesny ranek, kiedy ptaki intensywnie poszukują pożywienia. Największa dobowa aktywność ptaków to czas pierwszych dwóch godzin po wschodzie słońca i zmierzch. Natomiast w słoneczne południe, kiedy powietrze jest zazwyczaj mocno nagrzane, ptaki są mało aktywne, odpoczywają ukryte w koronach drzew. Możemy jednak obserwować wtedy ptaki brodzące i drapieżne, które krążą w kominach ciepłego powietrza.

Najlepiej przygodę z ptakami zacząć od obserwacji najbliższej okolicy. W mieście można wybrać się do parku, nad rzekę, nad zalew lub na obrzeże aglomeracji. Na wsi jest też wiele dogodnych miejsc do obserwacji. Warto udać się do sadu owocowego, na tereny z kępami drzew, na łąki czy pola uprawne, nad staw oraz do pobliskiego lasu. Zimowe spotkania z ptakami można rozpocząć obserwacją karmników. Różne gatunki ptaków możemy obserwować niemal wszędzie. Jednak, żeby znaleźć jak najwięcej gatunków, należy udać się w najbardziej zróżnicowane ekosystemy. Najlepszymi miejscami do prowadzenia obserwacji są obszary wodno-błotne takie, jak doliny rzeczne, łąki zalewowe, torfowiska, ujścia rzek, zbiorniki zaporowe, stawy hodowlane lub obszary rolnicze ze zróżnicowaną strukturą upraw i różnorodnym krajobrazem (miedze, zadrzewienia śródpolne, oczka wodne, aleje drzew), rozległe, naturalne i półnaturalne obszary leśne (puszcze, zwłaszcza ich niezagospodarowane fragmenty), a także tereny górskie, szczególnie w miejscach gdzie występują potoki oraz wąwozy i „bramy”, którymi podążają migrujące ptaki.
Do najciekawszych miejsc bogatych w awifaunę w powiecie zamojskim należą:

Bielik nad zalewem w Nieliszu

Źródło: Fot. Marcin Lenart (29.01.2008)
(http://www.lto.most.org.pl
/images/bielik%20ryba.jpg)

Zalew w Nieliszu jest jednym z najważniejszych miejsc w regionie, gdzie występują ptaki wodno-błotne. Gniazduje tu połowa populacji rybitwy białowąsej, gatunku zagrożonego wyginięciem z Polskiej Czerwonej Księgi, co jest wielką osobliwością. Gniazdują na zbiorniku m.in. bąk, nury czarnoszyi i rdzawoszyi, bączek, bielaczek, podgorzałka, rybitwy czarna i rzeczna. Zakładają tu również gniazda ptaki drapieżne takie, jak: błotniak stawowy, orzeł bielik, trzmielojad i orlik krzykliwy. Znaczną liczebność osiągnęła czajka. Około 1% krajowej populacji dzięcioła białoszyjego żyje w „Lesie pod Rudą”. Chronione są także dzięcioły: średni i czarny. Do rzadkich widzianych gatunków należą:  zielonka, kropiatka i jarzębatka. Bataliony odpoczywają na zbiorniku w trakcie swoich wiosennych wędrówek.


Dzięcioł średni na Roztoczu

Źródło: http://lh5.ggpht.com/
_WtkA-k6CDV0/Se9z5bNcxYI/
AAAAAAAAIdY/KJ_IWKrrO1c/_IGP2643.jpg

Na Roztoczu występuje nie mniej niż 27 gatunków ptaków, umieszczonych w Załączniku I Dyrektywy Ptasiej. Ma tutaj swoje siedliska 1% populacji krajowej dzięcioła zielonosiwego, dzięcioła białogrzbietego, puszczyka uralskiego, puchacza i trzmielojada. Obserwowano duże populacje orlika krzykliwego i przepiórki. Chronione gatunki takie, jak: derkacz, głuszec, bąk, bączek, podróżniczek, zielonka, kania czarna i orzełek włochaty wyprowadzają w Roztoczańskim PN swoje lęgi. Zanotowano przeloty błotniaka zbożowego, sokoła wędrownego i czapli białej. Wspomniane już gatunki: dzięcioł białogrzbiety, puchacz, puszczyk uralski i orlik krzykliwy są zagrożone wyginięciem, umieszczono je w Polskiej Czerwonej Księdze.


Widok na rzekę Łabuńka

Źródło: http://lh3.ggpht.com
/_RLgWzIybs5g/RvapwMTI5ZI/AAAAAAAAAck/
EpvjasNKvT8/100_1646.jpg

Obszar jest jednym z 10 najważniejszych ostoi dubelta w kraju. Występujący tu derkacz i dubelt są gatunkami z Polskiej Czerwonej Księgi, zagrożonymi wyginięciem w skali światowej. Na uwagę zasługuje bytujący tu dzięcioł białoszyi. Lęgi wyprowadzają w dolinie zielonka, bąk, bączek, gąsiorek, ortolan, błotniak stawowy, trzmielojad. Zaobserwowano w ostoi przelatujące bataliony, biegusy zmienne, łabędzie krzykliwe, mewy małe, rybitwy białowąse i czarne oraz żurawie. Niekiedy zalatuje tu bielik, gadożer, rybołów i sokół wędrowny.

Są to miejsca najchętniej i najczęściej odwiedzane przez lokalnych ptasiarzy, które ze względu na swoją atrakcyjność znalazły się na liście Obszarów Specjalnych Ochrony Ptaków, tworzących sieć Natura 2000 w Polsce.


Niezbędny ekwipunek

Lornetka

Jakakolwiek lornetka jest lepsza od gołego oka. Są ich dwa rodzaje: porropryzmatyczne i dachowopryzmatyczne. Pierwsze mają mało skomplikowaną budowę i są tanie. Te drugie wygladają jak dwie złączone rurki, są odporne na wstrząsy i wytrzymałe, ale droższe. Uniwersalną lornetką jest ta o parametrach 10x50. Używane są też lornetki 8x30, 8x42 lub 10x42. Mają mniejsze powiększenie, ale za to większe pole widzenia i przeważnie jaśniejszy obraz. Są przy tym poręczniejsze, wystarczą w pełni, gdy połączymy je z lunetą. Gdy dysponujemy tylko lornetką, w obserwacji na otwartym terenie najlepsza jest 12x50. Do obserwacji nocnej, wieczornej, porannej lub w pochmurny dzień dobrze sprawują się lornetki o parametrach 7x56, 8x64. Mają one nieduże powiększenie, ale za to obraz w nich jest jasny, co pozwala na lepszą identyfikację ptaka. Nie polecam lornetek o większym powiększeniu niż 12, bo mają małe pole widzenia, są za ciężkie i niestabilne w rękach. Powoduje to, że nie możemy uchwycić ptaka w locie, czy znaleźć go wśród gałęzi drzew, a obraz jest bardzo ruchomy. Wybierając lornetkę należy brać pod uwagę takie cechy jak: powiększenie okularu, średnica obiektywu, jasność, wielkość pola widzenia, powłoki antyrefleksyjne w naturalnych kolorach (zielone, niebieskie), odzwierciedlenie barw i obrazu, rozmycie i zniekształcenie obrazu, ciężar, ergonomia, minimalna odległość ostrzenia. Duże pole widzenia umożliwia łatwiejsze znalezienie ptaka. Bliska odległość ostrzenia pozwala na obserwowanie ptaków ukrytych w krzakach i odczytywanie numerów obrączek z bliska. Duża jasność powoduje, że obraz jest wyraźniejszy, szczególnie w ograniczonej widoczności podczas obserwacji. Trudno jest wskazać najlepszą lornetkę, różne typy mają swoje wady i zalety. Najlepiej kupić zgodnie ze swoim zapotrzebowaniem i posiadanym funduszem. Nie polecam tanich lornetek z bazaru, w sklepie myśliwskim można już znaleźć coś odpowiedniego dla siebie. Również w internetowych sklepach takich, jak www.optyczne.pl czy www.lornetki.pl jest w czym wybierać.

optyczne-pl

Fot. Delta Optical Entry
(Źródło: http://www.optyczne.pl/lornetki_image/1321_dentry.jpg)

Cyfrowy aparat fotograficzny

Posłuży do uwieczniania ptaków. Niemal wszyscy profesjonaliści są zdania, że drogie modele są warte tej ceny, bo jakość obrazu jest w nich niesamowita. Należy sobie zdać sprawę, że sprzęt powinien nam służyć przez wiele lat, a pozorna oszczędność może się zemścić. Wybór pozostawiam każdemu z was, ale radzę: kupcie najlepszy, na jaki was stać w danej chwili.

Ubranie i buty


Należy zaopatrzyć się w ubranie kamuflujące. Odzież w kolorach naturalnych, dostosowana do danego otoczenia i pogody, nieszeleszcząca, wygodna, ciepła, z kieszeniami, trudnoprzemakalna.

Buty w zależności od terenu, mogą być typu górskie, gumiaki na mokradła czy dowolne na przyjazne tereny. Ważne by zapewniały komfort, bezpieczeństwo, nie rzucały się w oczy ostrymi kolorami i nie robiły hałasu.


Sprzęt do odtwarzania i nagrania ptasich głosów


Warto zabrać ze sobą nagrania ptaków na dowolnym nośniku pozwalającym na ich odsłuchanie w terenie i skojarzenie z odgłosem danego ptaka. Można również nagrywać dzięki nim odgłosy ptaków podczas obserwacji.

Notatnik terenowy


Przydatny do szkicowania wyglądu ptaka, jego sposobu lotu i zapisywania spostrzeżeń.


Dziennik obserwacji


Charakterystyczny dzienniki z rubrykami do dokładnego opisu warunków obserwacji i  napotkanych ptaków, zapisuje się w nim liczbę, płeć i gatunek napotkanych ptaków.


Przewodnik


Pomocny w oznaczaniu ptaków w terenie. Najlepsza i polecana przez ornitologów pozycja to „Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego” autorstwa Larsa Jonssona.


Podręcznik


Warto pozyskać dowolny, dostępny,  jest potrzebny do pozyskania podstawowej wiedzy o ptakach.

Mapa topograficzna terenu i kompas

Dobrze jest zaznajomić się z miejscem obserwacji przed wyprawą, zabranie mapy i kompasu jest dobrym posunięciem, zmniejsza ryzyko zabłądzenia w terenie.

Rozpoznawanie gatunków

Przypuszczam, że prawie każdy przeciętny obywatel zna bociana białego, bażanta, sikorę bogatkę, dzięcioła czy srokę oraz jest w stanie wymienić nazwy kilka innych gatunków, o których gdzieś słyszał. Jednak niewielu ludzi wie, jak wielka liczba gatunków pojawia się w Polsce. Prawdopodobnie wiele osób dzieli ptaki tylko na kilka grup. Niestety w takiej sytuacji ptaki są po prostu „wróblami”, „wronami”, „kaczkami”, „sowami” albo „jastrzębiami”. Nic bardziej omylnego, a wystarczyłoby się tylko dokładniej im przyjrzeć, np. podczas terenowego spaceru.

Dzięki umiejętności rozpoznawania ptaków dostrzegamy różnorodność międzygatunkową i wewnątrzgatunkową ptaków. Rozpoznawanie ptaków to nie lada sztuka. Żeby się jej nauczyć samemu, wystarczy na początek sięgnąć do poświęconych temu zagadnieniu książek i czasopism. Można też korzystać z nagrań ptasich głosów, które dobrze służą w nauce identyfikacji ptaków po ich odgłosach. Nagrania z roku na rok są coraz bardziej dostępne. Najlepszą metodą na naukę rozpoznawanie ptaków jest spędzanie jak największej ilości czasu w terenie, wskazana jest przy tym obecność grona osób zajmujących się dość długo obserwowaniem ptaków. Wiedza na temat ptaków i doświadczenie terenowe obserwatora pozwala mu na szybsze rozpoznawanie napotykanych przez niego gatunków. Dlatego warto przestudiować kilka dostępnych książek choćby tylko z pospolitymi ptakami, zanim wybierzemy się w teren na obserwację. Wybitni obserwatorzy umieją określić, jakiego gatunku jest zaobserwowany ptak oraz jakiej jest on płci. Mało tego, potrafią niekiedy powiedzieć, w jakim wieku jest ptak, a nawet, do jakiej formy geograficznej przynależy. Jednak, w niektórych przypadkach nie można stwierdzić, z jakim gatunkiem ma się do czynienia czy jakiej płci jest obserwowany ptak. Zależy to często od odległości, z jakiej prowadzi się obserwację danego ptaka, czas obserwacji, warunki pogodowe. Rozpoznawanie ptaków jest umiejętnością rozwijaną przez całe życie. Może być ono nieustannym źródłem radości i własnej satysfakcji.

Ptaki w mieście

Źródło: http://www.soliton.pl
/sklep/images/cd/T002.jpg

Każdy obserwator, który stawia pierwsze kroki w obserwacji ptaków, powinien zapoznać się wcześniej z morfologią ptaków, czyli z ich budową zewnętrzną, nazwami części ciała i partiami upierzenia. Niezbędne jest też zapamiętanie najpospolitszych gatunków, które będą podstawą i odniesieniem przy rozpoznawaniu tych rzadszych. Dobrze jest, więc zaopatrzyć się w przewodnik terenowy. Bardzo przydaje się też znajomość ptasich głosów. Nie każdy ma pamięć słuchową, dlatego warto zabrać ze sobą nagrania głosów ptaków, dzięki którym samodzielnie rozpoznamy poszczególne gatunki. Nie wolno zapomnieć o odpowiednim do sytuacji terenowej sprzęcie optycznym. Lornetka jest nieodłącznym atrybutem birdwatcherów.


Kolorowe ptaki Polski

Źródło: http://www.soliton.pl
/sklep/images/cd/T004.jpg

Znajomość charakterystycznych cech danego gatunku ma decydujące znaczenie w prawidłowym i szybkim rozpoznaniu ptaka w terenie. Ptaki charakteryzują tzw. cechy diagnostyczne. Są to cechy budowy, ubarwienia, śpiewu, zachowania, które pozwalają przyporządkować je do rodzin i gatunków. Umiejętność ich dostrzegania w czasie obserwacji terenowej pozwala na trafne oznaczanie danego gatunku. Identyfikując gatunek trzeba zwracać uwagę na anatomię topograficzną ciała ptaka, przede wszystkim na rozmiar i sylwetką ptaka (porównać go z innymi gatunkami), cechy morfologiczne (kształt i rozmiar różnych części ciała - skrzydeł, ogona, dzioba- oraz ich wzajemne proporcje), ubarwienie upierzenia, cechy kluczowe. W określeniu gatunku pomóc mogą nam wydawane przez ptaki odgłosy (śpiew, dźwięki godowe, kontaktowe i odstraszające). Niezbędna jest często analiza głosu ptaka. W opisie głosu powinny znaleźć się następujące elementy: struktura melodyczna śpiewu, barwa i tonacja głosu, siła głosu i tempo śpiewu, ciągłość śpiewu i frazowanie, akcentowanie fragmentów pieśni i dźwięki kluczowe. Równie ważne w identyfikacji mogą być takie czynniki, jak: środowisko ptaka, jego zachowanie i sposób poruszania się; reakcja na obecność innych ptaków, zwierząt lub człowieka; rodzaj pobieranego pokarmu, typ budowy gniazda, tropy i ślady zostawione przez ptaki (odchody, wypluwki, pierze, odbicia nóg, opadłe jaja i gniazda), znajomość zasięgu występowania poszczególnych gatunków i prawdopodobieństwa ich wystąpienia na określonym obszarze.

Ptaki leśne

Źródło: http://www.soliton.pl
/sklep/images/cd/T005.jpg

Obserwując dany gatunek pierwszy raz, nie mając pewności, co do jego nazwy, najlepiej wtedy sporządzić szczegółowy opis danego ptaka i opisać okoliczności, w jakich go widzieliśmy. Posłuży do tego tzw. notatnik terenowy lub dziennik obserwacji. Pomocne będą też szkice budowy i upierzenia ptaka wykonane w trakcie obserwacji. Jeśli mamy odpowiedni sprzęt, to możemy zrobić zdjęcie takiego obcego nam ptaka. Pamiętajmy, przy tym, żeby nie płoszyć ptaki i nie wyrządzać im szkody. Przydatne może być rejestrowanie głosów wydawanych przez ptaki, nawet telefonem komórkowym. Im więcej dostrzeżonych i udokumentowanych cech diagnostycznych podczas obserwacji, tym późniejsze oznaczenie gatunku będzie łatwiejsze.


Znajomość poszczególnych gatunków ptaków pozwala nam na wykonanie kolejnego kroku. Mianowicie, możemy podjąć działania na rzecz ochrony zagrożonych gatunków. Możemy też uczestniczyć w badaniach nad ptakami, ważnymi w rozwoju nauki. Ludzie posiadający wystarczającą wiedzę i umiejętności mogą brać czynny udział w programach zarówno ochroniarskich jak i badawczych. Będzie to korzyść dla nich samych jak i dla ptaków. Zatem obserwacja ptaków może być dla nas przyjemna i pożyteczna.

Technika obserwacji, ważne wskazówki

Omówiliśmy już czym jest obserwowanie ptaków, jakich zasad musimy przestrzegać, gdzie, kiedy i przy pomocy czego można obserwować ptaki oraz jak rozpoznawać gatunki. Jednak wszystko to może nie wystarczyć. Trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że teoria a praktyka w obserwacji to dwie różne rzeczy. Początki bywają trudne, mogą zniechęcać, trzeba mieć wiele cierpliwości, jeśli chce się tropić ptaki. Doświadczenie zdobywa się wraz z każdym pobytem w terenie. Z każdej obserwacji należy wyciągać ważne wnioski, to będzie owocować w kolejnych wyprawach.

Chcę was teraz uczulić na kilka rzeczy, które są ważne podczas prowadzenia obserwacji ptaków. Na obserwację najlepiej jest wybrać pogodny dzień, kiedy szanse na natrafienie na dużą ilość osobników są największe. Deszcz, śnieg, duże zachmurzenie, dokuczliwy upał, silny wiatr czy mróz nie sprzyjają w poszukiwaniu ptaków, które są w takich warunkach mało ruchliwe. Ważne jest też wyselekcjonowanie odpowiedniego terenu do obserwowania, nie w każdym środowisku spotkamy ptaki. Zazwyczaj tam, gdzie jest dużo pożywienia lub wody, można znaleźć najwięcej ptaków. Od tego, jakie gatunki drzew i krzewów rosną w danym miejscu oraz  jakiego typu jest dany obszar, zależy jakie ptaki możemy tam zaobserwować. Jeśli więc chcemy zaobserwować dany gatunek, to musimy udać się w takie środowisko, które mu najbardziej odpowiada. Ponadto, musicie wiedzieć, że ptaki reagują szczególnie na hałas, ruch i kontrastujące z otoczeniem kolorowe przedmioty. Jeśli nie chcemy spłoszyć obiektów naszych poszukiwań musimy zachować pewne reguły. Musimy zachowywać się cicho, mówić półszeptem, zadbać o to żeby w naszym stroju i sprzęcie nie było żadnych hałaśliwych elementów. Przypadkowe kichnięcie czy nadepnięcie na suchą gałąź może spowodować popłoch wśród stada ptaków i wszystko na nic. Ubierać należy się w strój o barwach zbliżonych do otoczenia bez żadnych błyszczących i kontrastujących elementów. Wiosną i latem wskazany jest zielone ubranie, jesienią może być brązowe a zimą najlepiej białe lub czarne. Pamiętajmy, żeby soczewki w naszej lornetce nie były czerwone i pomarańczowe, ptaki zwracają na to uwagę. Poruszać musimy się powoli i spokojnie, wtedy mamy większe szanse na podejście ptaka. Najlepiej tak wybierać drogę i miejsce do lornetowania, żebyśmy widzieli dobrze ptaka a on nas nie. Ptaki przysiadujące na ziemi lub w niskich krzakach są bardziej płochliwe. Musimy w takich sytuacjach zachować większy dystans i się w miarę ukrywać. Natomiast ptaki żerujące są mniej ostrożne. Możemy podejść wtedy blisko, ukryć się np. za pniem czy krzewami i obserwować jak się posilają. Z kolei te,  które przysiadują na czubkach wysokich drzew, czują się bezpiecznie. Nie odlatują nawet wtedy, gdy nas widzą stojących pod drzewem. Nie wszystkie rodziny ptaków są łatwe do zaobserwowania. Największe trudności sprawia wytropienie sów, gdyż są aktywne głównie nocą, gdy ciężko jest je oglądać. Natomiast jastrzębiowate i sokołowate albo kryją się w koronach drzew albo szybują wysoko w przestworzach, a kiedy już pojawią się blisko nas atakując ofiarę, to nie trwa to długo, bo szybko odlatują z łupem, bądź spłoszone przez naszą obecność. Również dzięcioły lubią płatać figle. Gdy zorientują się, że są przez nas obserwowane, kryją się za konarami drzewa, tak że nie można ich już zajść z żadnej strony. Trudna jest obserwacja wszelkich małych ptaków żyjących na podmokłych i zakrzaczonych terenach, ponieważ są one bardzo płochliwe i większość dnia spędzają w gęstych kępach wierzb, łozy itp. Dobrym posunięciem jest ukrycie się w jednym miejscu i poczekanie na odpowiedni moment, w którym zjawi się blisko nas niczego nie spodziewający się ptak. To wymaga poświęcenia i cierpliwości z naszej strony, ale wtedy efekty i doznania z takiego spotkania są najlepsze. Jest to dobry ruch zarówno w obserwacji jak i w fotografowaniu ptaków. Często nie ma innego sposobu, aby zrealizować zamierzony cel. Na pewno znalazłoby się jeszcze kilka wskazówek pomocnych w konfrontacji z ptakami. Ornitologia się ciągle rozwija, a każdy z nas może się przyczynić do odkrycia nieznanych dotąd zależności i zwyczajów w życiu ptasiej społeczności.

Ambona do obserwowania ptaków

Źródło: http://www.lewin-klodzki.pl
/zdj/galeria/gory/duze/ambona.jpg

Zbliża się zima, przygotujcie się już teraz do zimowej obserwacji. Rozpoznajcie teren, ustawcie karmniki, żeby wiedzieć gdzie czekać na ptaki. Rezultaty takich działań mogą przewyższyć wasze oczekiwania. W następnym artykule dowiecie się więcej o dokarmianiu i gatunkach ptaków, które możemy spotkać w tę mroźną porę roku.

 


Robert Biały